15, 16 en 17 juli: Kanotocht van Koppom naar Arvika

Het is weer even wennen; wassen en plassen op de camping. Zo vergeet ik mijn handdoek als ik ga douchen en na weer de heuvel op en af te zijn gelopen, wandel ik het douchegebouw voorbij omdat alle rode houten gebouwen hier zo op elkaar lijken. Maar dat ik vandaag nog kan douchen, is mooi meegenomen; we hoeven ons pas om 9.30 uur te melden bij het kanocentrum. De informatie van de briefing is ons al bekend omdat we de beschrijving gisteravond hebben doorgelezen en ook de route konden we op de kaart al verkennen. Er moet aardig wat gekluund worden onderweg en we hebben de keuze voor 1 x 4,5 km over de weg of 4 x een korter stuk. Wij kiezen voor het laatste want met die route komen we over meer rivieren en smallere meren in plaats van over een heel erg groot meer. We halen onze benodigdheden op; 5 peddels, 2 karretjes, 4 zwemvesten, 4 stukken touw, 4 slaapmatjes, 2 tenten, kooksetje, schep voor het Zweeds toilet en de allerlaatste spons die over is om twee kano’s te ontdoen van water  - daar kunnen we ons op dat moment nog niet veel bij voorstellen dus we nemen maar genoegen met die ene spons. Als we onze bagage zien, vragen we ons af hoe we dit in twee kano’s kunnen vervoeren. Het zal een zware dobber worden dit vooruit te krijgen en 4 keer over het land te versjouwen…

 

In tegenstelling tot alle andere kanotoeristen worden wij met een taxi weggebracht in plaats van met het kanobusje. We horen van de anderen dat ze een makkelijke route doen en ik neem aan dat zij de makkelijke versie van de weektocht doen en wij de makkelijke driedaagse. Het begint al moeilijk want onze pensionado rijdt regelmatig voor het Kanocentrum maar heeft nog niet eerder mensen afgezet bij deze start en zet ons prompt aan de verkeerde kant van de waterkrachtcentrale af. Gelukkig ziet Erik dit nog op tijd en kan de taxi de aanhanger met kano’s op de goede plek zetten. Het is inmiddels al lunchtijd dus zonder nog een meter te hebben gevaren, is het tijd voor een picknick.

Daarna moet het toch echt gaan gebeuren en we beginnen op rivier Köla Älv met heel veel wendingen. Prachtig rustig water en dat is makkelijk kanoën. We houden een koffie/thee pauze langs de oever. Tegen de avond wordt het slechter weer; het gaat harder waaien en de lucht wordt donker. Net als we willen kokkerellen op Köla Strand begint het te gieten en wijken we snel uit naar een open clubgebouw van de scouting. Het makkelijke droogvoer van Adventure Food smaakt er niet minder om. Op zoek naar een plek voor de nacht moeten we een pittig eind tegen wind kanoën en we stranden uiteindelijk op de smalle punt van een langgerekt schiereiland in het meer Hugn. Het lijkt drassig maar in het midden is een prima plek voor twee tenten en de rest van ons kampement. We hebben al gegeten, het waait er nog hard en de plaats is niet geschikt voor een kampvuur dus we duiken al snel onze tent in.

De volgende ochtend worden Erik en ik pas om 8.30 uur wakker; een unicum! Het lijkt nog fris maar zodra de zon door de wolken breekt, wordt het al snel warmer. We ontbijten met pannenkoeken van onze eigen Swedish chef en daarna gaat de hele boel weer in de kano’s.

Het is een waanzinnig mooie dag met vlak water en we besluiten eerst richting het Noorden te varen omdat daar bevers in de rivier zijn. Helaas, we zien wel oude verlaten beverburchten en een mooi nestje van insecten maar geen actieve bevers. 

Rechtsomkeert voor de rest van onze tocht naar het Zuiden. We varen over prachtige meren en komen er niemand tegen, dat is zo onwerkelijk, in Nederland krioelt het op een woensdag met 26C van de bootjes op het water.

 

 

We komen langs veel waterkrachtcentrales waar we omheen moeten klunen. Het tillen van zo’n kano is niet niks en ik bof maar met mijn drie sterke mannen want nu blijft het kanosjouwen mij op de steile stukken bespaard. Ik loop dan liever een paar keer heen en weer om de bagage te verplaatsen. Over de weg kunnen de kano’s gelukkig op de karretjes. Het is wel mal hoor om in optocht met 2 kano’s een eind langs de weg te wandelen. Al onze kluunpartijen zijn van de derde categorie en die vinden wij al behoorlijk steil, je moet er niet aan denken over wat voor steile paadjes categorie 4 en 5 gaan.

Via een klein stukje van meer Ränken varen en klunen we naar het kleine meer Askesjön waar we na een kilometer alweer de hele bups over het land moeten vervoeren, deze keer dwars door het stadje Åmotfors waar ze hoera hoera een supermarkt en pizzeria hebben. De jongens hebben voortdurend honger en we zijn al aardig door ons rantsoen heen dus we parkeren de kano’s bij het bejaardenhuis, waar de bejaarden blij zijn een nuttige taak te hebben als oppasser en daarna eten we goed bij de pizzeria (met zicht op heel veel Tokkies en familie Flodders die het parkeerterrein bevolken)en halen brood, yoghurt en chocolade bij de supermarkt. In de tussentijd zijn er nog meer bejaarden komen oppassen en in het Zweeds leggen ze ons uit waar we weer te water kunnen. Tack, nog eens tack en heel erg veel tack.

In het meer Nysockensjön vinden we een prachtige kampeerplaats. Wij noemen het ons eiland maar het mag zich nog net een schiereiland noemen. Het is een wat hoger gelegen naaldbos met rotsen en twee strandjes. Voor open vuur geldt code 5 dus grote kampvuren zijn verboden. Gelukkig hebben onze voorgangers hier een vuurplaats gemaakt en daar maken de mannen graag gebruik van; er wordt hout gesprokkeld, schors van de bomen gepeld, omgevallen bomen in stukken gezaagd en dan lukt het om met een magnesiumstick een prachtig vuur te maken (gelukkig maar dat ik daarvoor wattenschijfjes in mijn bagage had). Ideaal voor ons toetje in de vorm van - jawel eindelijk dan – de S’mores; de Nederlandse variant met San Francisco biscuit, Droste tablet en marshmallows – mjammie.

 

We luieren en lezen nog wat terwijl we genieten van de mooie avondlucht.

En Erik en Ivo vullen onze watervoorraad aan met behulp van een waterfilter.

Zo licht is het nog als de zon al lang onder is.

Om een uur of 2 ’s nachts word ik wakker van geritsel rond de tent en een knorrend geluid als van een knaagdier – wat te doen? Ik maak mijn held wakker die gewapend met zaklantaarn op safari gaat. Gelukkig loos alarm. Voor de zekerheid komt Erik toch terug met een hamer. 5 minuten later horen we het weer maar we laten het voor wat het is; we gokken op een bever verkenner.

De volgende ochtend waait het iets maar naar mate we richting Ottebol komen, is het weer bladstil. Via een mooi stukje rivier komen we na een laatste flinke kluunpartij in het meer Älgåfjorden en we schrikken van de afmeting en de enorme tegenwind die we daar hebben. Vervolgens zwoegen we urenlang tegen de wind en over de hoge golven met een landtong als richtpunt. Het lijkt maar niet dichterbij te komen en onderweg fantaseren we over een relaxte vakantie in één van de prachtige vakantiehuisjes langs de oever met een eigen strandje, ligstoelen, veranda, sauna en met een MOTORbootje. Tussendoor 'spons' ik het vele water uit de kano met een washandje... De jongens ruiken waarschijnlijk al de Wifi  en we zien ze in de verte achter de landtong verdwijnen. Wij zetten nog een tandje bij en ja hoor, dan komt het eindpunt in zicht. Met de wind mee surfen we de laatste kilometer over de hoge golven naar het strand van het kanocentrum. High Five! We hebben het gehaald!

Daar aangekomen maken we de kano’s en zwemvesten schoon en leveren de hele bups weer in. Verbaasd zijn we dat alle anderen van de briefing ook net aangekomen zijn en dan blijkt dat zij de makkelijke driedaagse hadden met slechts enkele uren per dag kanoën. Wij hadden blijkbaar de moeilijke versie – fijn… maar des te groter onze voldoening.

 helaas geen puf meer gehad om van de laatste kikometers en aankomst foto's te maken

We rijden een paar honderd meter terug naar Ingestrand Camping waar we deze keer kampeerhut 10 krijgen, ruimer met zelfs een compleet keukentje en een veranda. Hiertoe leveren we wel een setje goede stapelbedden in waardoor Erik en ik op een matige bedbank belanden (geen Ikea). De reorganisatie van de auto neemt flink wat tijd in beslag. Alle lof aan Erik die weer orde in onze chaos schept. Ik ben al sinds gistermiddag niet zo tof; misselijk, hoofdpijn en de vertering als van een eland. Waarschijnlijk kou bij me nu ik op blote voeten leef (mijn waterschoenen bleken hun tijd te hebben gehad). Ik slaap een kwartiertje in het gras en ga me dan 10 Kronen lang douchen en ontharen -  wat knapt een mens daarvan op!

Nu weer Wifi hebben, brengt Wouter ons op de hoogte van een neergehaald vliegtuig dat vanaf Schiphol is vertrokken, verschrikkelijk… en hoe anders kan het leven zijn…

Op de veranda van de kampeerhut voelen we nog steeds een zijdelingse golfbeweging in ons lichaam.

Ons diner bestaat uit de laatste portie Adventure Food, een smakelijke pasta met ham en kaas. Na drie dagen kanoën smaakt alles goed : )